SBenegaL

Category: Economics ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರ

  • ಬೇಡಿಕೆ ಮತ್ತು ಪೂರೈಕೆ ಚರ್ಚೆ- ೨

    ಈ ಮುಂಚಿನ ಬೇಡಿಕೆ ಮತ್ತು ಪೂರೈಕೆ ಕುರಿತ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಹಕ ಮತ್ತು ವರ್ತಕರು, ಬೆಲೆ ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ವಸ್ತುಗಳ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ ಅವರ ವರ್ತನೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದೆವು. ಇಂದಿನ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ ಇವರಿಬ್ಬರು ಕೂಡಿದಾಗ ಆ ವಸ್ತುವಿನ ದರ ಹೇಗೆ ನಿರ್ಧಾರವಾಗುವುದು ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋಣ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಕೆಳಗಿನ ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋಣ.

    ನಿಂಬೆಹಣ್ಣನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ನಾನು ರೂ. ೧೦ನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನಡೆದೆ. ಕಳೆದಬಾರಿ ನಾನು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಹೋದಾಗ, ಒಂದು ನಿಂಬೆಹಣ್ಣಿಗೆ ರೂ. ೨ ಇದ್ದಿತು. ಆ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ೫ ನಿಂಬೆಹಣ್ಣು ಸಿಗಬಹುದೆಂದುಕೊಂಡು ನಡೆದೆ. ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯೆಲ್ಲಾ ಅಲೆದರೂ ನಮಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಬರೀ ಒಬ್ಬನೆ ವರ್ತಕ. ಆವನು, ಒಂದು ಹಣ್ಣಿಗೆ ರೂ ೪ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಚರ್ಚೆ ನಡೆದಮೆಲೆ ನನಗೆ ರೂ. ೩ ರಕ್ಕೆ ಒಂದು ಹಣ್ಣಿನಂತೆ ನೀಡಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ. ರು ೧೦ಕ್ಕೆ, ೫ ಹಣ್ಣು ಸಿಗಬಹುದೆಂದುಕೊಂಡ ನನಗೆ ೩ ಹಣ್ಣು ಸಿಕ್ಕವು; ೨ ಹಣ್ಣು ಮಾರಬಹುದೆಂದು ಕೊಂಡ ವರ್ತಕನು ೩ ಹಣ್ಣಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡನು.

    ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಈ ಬೆಲೆಗೆ “ಸಮಾನಾಂತರ ಬೆಲೆ” ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೆವೆ. ಈ ಬೆಲೆಗೆ ವರ್ತಕ ಮತ್ತು ಗ್ರಾಹಕ ಇಬ್ಬರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ವ್ಯವಹಾರ ನಡೆಸಲು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಬೇಕಾದ ವಿಚಾರವೆಂದರೆ, ನಾನು ರೂ. ೨ ರಿಂದ ಬೆಲೆ ಹೆಚ್ಚದಂತೆ ಬರಿ ೩ ನಿಂಬೆಹಣ್ಣು ಕೊಳ್ಳಲು ಸಮರ್ಥನಾದೆ, ಇದಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ವ್ಯಯಮಾಡಲು ನಾನು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ; ಅಂತೆಯೆ, ವರ್ತಕನು ರೂ. ೪ರಿಂದ ಕೆಳಕ್ಕೆ ರೂ. ೩ರ ವರೆಗೆ ಬಂದನು, ಇದಕ್ಕಿಂತ ಕೆಳಗಿಳಿಯಲು ಅವನು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ, ರೂ.೩ರಿಗೆ ಇಬ್ಬರೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ವ್ಯವಹಾರ ನಡೆಸಿದೆವು. ನಾವಿಬ್ಬರೂ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಬೆಲೆಯ ಮೊತ್ತದಿಂದ ಅಲುಗಾಡಲು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಈ ವ್ಯವಹಾರ ಕುದುರುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ವ್ಯವಹಾರ ಕುದುರ ಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾದ ಸಮಾನಾಂತರ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಹುಮುಖ್ಯ.

    ಮುಂದಿನ ಈ ಶ್ರೇಣಿಯ ಅಂಕಣದಲ್ಲಿ, ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಬಗೆಯನ್ನು ಕೂಲಂಕುಷವಾಗಿ ಗಮನಿಸೋಣ.

    ಇದರ ಆಂಗ್ಲ ಅಂಕಣ ಓದಿ:http://somanagement.blogspot.com/2011/02/demand-and-supply-discussion-2.html

  • Demand and Supply Discussion – 2

    In the earlier blog on Supply and Demand, we noted the relation between price that he buyer intends to pay and the quantity available at that price. Now we take the next leap and see what happens when the buyer and supplier meets – that is, how the market price of a good gets fixed.
    Consider the following situation, I go to the market intending buy some lemons. The last time I went to the market the price of each lemon was Rs 2 each and since I was carrying Rs 10/- I expected to have 5 lemons by the time I return. When I get to the only vendor who was selling lemons on that day, I realize he had put up Rs 4 per lemon. At this rate I would probably get only 2 lemons (given half a lemon is not sold). Given my earlier price peg, I wasn’t willing to pay Rs 4, so I begin negotiating with the vendor and finally we settle at Rs 3/- per lemon and had 3 lemons at Rs 10/-.
    This price that both agreed for is the equilibrium price. I began with an expectation that at Rs 10/- I would get 5 lemons, while the vendor wanted to keep it to just 2 lemons for Rs 10/-. I reduced my expectation was happy when I got 3 lemons (and a rupee to take back home) for Rs 10/- and the Vendor didn’t mind giving away 3 instead of 2 lemons. So we “both struck the deal” and agreed at Rs 3/- per lemon. This price, which we both agreed on, is the equilibrium price that is essential for a business transaction to take place between us.
    In the next section, we shall look in detail both the consumer (me) and the vendor made the choice – giving us more clarity of why the price got fixed at this equilibrium price.
    Read in Kannada: http://somanagement.blogspot.com/2011/02/blog-post_21.html

  • ಮಾಹಿತಿ ವೈದೃಶ್ಯ

    ಇತ್ತೀಚಿಗೆ, ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನೊಂದಿಗೆ ಒಂದು “ಸೆಕೆಂಡ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಕಾರ್” ವಿಚಾರಿಸಲು ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನ ಒಬ್ಬರನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ ಅವರು, “ಮಾರುತಿ ಟ್ರು ವ್ಯಾಲ್ಯು” ಗೆ ಹೋಗಿ ಅಂತ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದರು. ಯಾಕಿರಬಹುದೆಂದು ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಈ ಕೆಳಗಿನ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಮೂಡಿದ್ದು.

    ೧೯೭೦ ಯಲ್ಲಿ ಜೋರ್ಜ್ ಅಕ್ರೆಲೋಫ್ ಎನ್ನುವ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ, ಒಂದು ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ನಮ್ಮ ಮುಂದಿರಿಸಿದ, ಈ ಸಿದ್ಧಾಂತವು ಅವನಿಗೆ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ನೊಬೆಲ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ೨೦೦೧ ರಲ್ಲಿ ದೊರಕಿಸಿತು.ಈ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ನಾವು ನಮ್ಮ ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ಮತ್ತು ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು.

    ಈ ಮೇಲ್ಕಂಡ ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾದದ್ದು ಹೀಗೆ – ಸೆಕೆಂಡ್ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಕಾರ್ ಮಾರಲು ಇಚ್ಛಿಸುವ ಜನರು ಹಲವಾರು ಇರುತ್ತಾರೆ, ವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆಂದು ಬರುವ ಕಾರುಗಳೆಲ್ಲವು ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತವೆ ಅಂತೇನಿಲ್ಲ, ಕೆಲವು ಉತ್ತಮವಾಗಿದ್ದರೆ ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಕಳಪೆ ಮಟ್ಟದಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಕಾರುಗಳಿದ್ದಲ್ಲಿ ಇವೆರಡನ್ನೂ ಹೇಗೆ ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು? ಕಾರುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಹಿತಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ, ಕಳಪೆ ಕಾರುಗಳಿರಬಹುದೆಂದು ನಾವು ಹೆಚ್ಚು ಬೆಲೆ ನೀಡಲು ತಯಾರಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರುಗಳು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಭರವಸೆ ಕುಗ್ಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.

    ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಹೆಚ್ಚು ಮಾಹಿತಿ ನೀಡ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು “ಮಾರುತಿ ಟ್ರು ವ್ಯಾಲ್ಯು” ಎನ್ನುವ ನಾಮ ಪತಾಕೆಯಿಂದ ತಿಳಿಯಬಹುದು.ಇದನ್ನು “ಸಿಗ್ನಲ್” ಎಂದು ತಿಳಿಯಬಹುದು. ಇದು, ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಪರಿಹಾರ ನೀಡಬಹುದು.

    ಈ ಮಾಹಿತಿ ವೈದೃಶ್ಯದ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ವಿಮೆಯ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು, ಆದರೆ ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ಎಲ್ಲ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲೂ ನೋಡಬಹುದು – ತಂಪು ಪಾನೀಯದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ನಡೆಯುವ ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲೂ ನೋಡಬಹುದು. ನಿರ್ಧರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಪ್ರಬಂಧಕರು ಖಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಇದನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

  • Information Asymmetry and Decision making

    Recently, I accompanied my friend who was scouting for a second hand car. Our research in the friends circle revealed that they had burnt their hands getting a deal fixed by a mechanic, they suggested we get to a Maruthi True Value in case we were looking for any Maruthi car.
    Looking back at this experience, I could associate it with the problem of Information asymmetry – today business relies very heavily on bridging this information gap. In-fact, this was theoretically identified for the first time by George Akerlof in 1970 and went on to get him the Nobel price in 2001.
    Imagine a situation when I have a lot of cars to choose from, and I have little information about the car which I buy from the mechanic. There is every incentive for the mechanic and the owner of the car to conspire and give me a shoddy car!. How do I hedge against this, I decide to give a very low price for the car. Now this act of mine give a blow to the owner of a good car who intends to sell his good car. He too get a low price for the good car. The problem gets extremely challenging since there are so many bad cars and the good cars can’t be found easily.
    To solve this deadlock and give a better return on the good car, there has to be a way to signal that the car is good – otherwise I have no incentive to pay more. This is where “Maruthi True Value” came in and gave this signal to the potential buyer like my friend that this car is certified by Maruthi itself.
    This situation probably has the largest effect on the insurance industry, than others, but this problem is present in almost every business – be it soft drink manufacturer or even at an interview table. The decision making becomes a major issue due to the information asymmetry that we find so prevalent in the environment.

  • ವಿನಿಮಯದ ಚರ್ಚೆ- ಬೇಡಿಕೆ ಮತ್ತು ಪೂರೈಕೆ

    ಏನನ್ನಾದರೂ ಖರೀದಿಸಲೆಂದು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಆ ವಸ್ತುವಿನ ಗುಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಒಂದು ಮೊತ್ತವನ್ನು ನೀಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿರುತ್ತೇವೆ (ಸದ್ಯಕ್ಕೆ “ಬ್ರ್ಯಾಂಡ್” ಮುಂತಾದವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದು ಬೇಡ). ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಹೋದಾಗ ‘ಅ‘ ವಸ್ತು ಸಿಕ್ಕ ನಂತರ, ಮತ್ತು ಅದೇ ಗುಣಗಳುಳ್ಳ ಇನ್ನೊಂದು ವಸ್ತು ‘ಬ‘ ಸಿಕ್ಕಿದ ನಂತರ ಅಲ್ಲೇ ಇರುವ ಮಾರಟಗರನಿಗೆ “ಇವುಗಳ ಬೆಲೆ ಎಷ್ಟು?” ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ‘ಅ’ಗೆ ರೂ.೧೫, ‘ಬ‘ಗೆ ರೂ.೧೦ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ನಿಶ್ಚಯವಾಗಿ ‘ಬ’ ವನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಇದನ್ನೇ “ಲಾ ಆಫ್ ಡಿಮಂಡ್” ಅಥವಾ “ಬೇಡಿಕೆಯ ನಿಯಮ” ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ. ಇದರಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸಮಾನವಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ, ನಾವು ವಸ್ತುವನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ನಿರ್ಧಾರ ಆ ವಸ್ತುವಿನ ಬೆಲೆಯ ಮೇಲೆ ಆಧಾರಿತವಾಗಿದೆ; ಬೆಲೆ ಹೆಚ್ಚಿದ್ದಲ್ಲಿ ಆ ವಸ್ತುವಿನ ಬೇಡಿಕೆ ಕಡಿಮೆ ಆಗುತ್ತದೆ, ಬೆಲೆ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಅದರ ಬೇಡಿಕೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಕೆಳಕಂಡ “ಡಿಮಾಂಡ್ ಗ್ರ್ಯಾಪ್ಹ್” ನಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

    ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನಾನೊಬ್ಬ ತರಕಾರಿ ವರ್ತಕನೆಂದು ಕೊಳ್ಳೋಣ, ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ, ಸಾಕಷ್ಟು ಭೂಮಿ ಇದ್ದು, ಅದರಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಬೂದುಕುಂಬಳಕಾಯಿಯನ್ನು ತಲಾ ರೂ. ೨೦ಕ್ಕೆ ಮಾರುತ್ತಿರುವಾಗ ಯಾರೋ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ವರ್ತಕನು ಬಂದು ನನಗೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಕುಂಬಳಕಾಯಿಗಳನ್ನೂ ನೀಡು, ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕು ರೂ. ೨೫ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ, ಎಂದಾಗ ನಾನು ಒಪ್ಪಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ – ನನಗೆ ಲಾಭ ಹೆಚ್ಚಾಗುತಿದ್ದಲ್ಲಿ ನಾನ್ಯಾಕೆ ಬಿಡಲಿ? ಅಂತೆಯೇ ಈ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು “ಲಾ ಆಫ್ ಸಪ್ಲೈ” (ಪೂರೈಕೆಯ ನಿಯಮ) ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದನ್ನೇ ನಾವು “ಸಪ್ಲೈ ಗ್ರ್ಯಾಪ್ಹ್” ನಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದ್ದೇವೆ.

    ಇವೆಲ್ಲದರ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ನಾವು ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ನಿರ್ಧಾರಗಳಲ್ಲಿ ಅತೀ ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಇನ್ನು ಮುಂಬರುವ ಅಂಕಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಮೀಪವಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುವೆವು.

    ಇದರ ಆಂಗ್ಲ ಅನುವಾದ ಅಂಕಣ: http://somanagement.blogspot.com/2011/02/modeling-supply-and-demand-discussion.html

  • Modeling Supply and Demand – A discussion series

    When I generally go to shop, I search for a particular item ‘A’ and have a mentally fixed price I intend to pay (assume we don’t have a price tag here). Then I find another item ‘B’ with all the features of ‘A’ (exclude brand and similar intangibles for the moment); given my expectation both these would have to be of the same price. I then ask their price to the sales person there – he say ‘A’ cost ₨ 25/- and ‘B’ costs ₨20/-. Now I would definitely opt for the item ‘B’. This mentality is pretty common amongst people and is summarised by the Law of Demand – “if all other factors remain equal, the higher the price of a good, the less people will demand that good.” i.e – the higher the price, the lower the quantity demanded. We represent this with the Demand Curve.
    Now assume, I am a vegetable vendor who has his own farm which has innumerable cucumbers. I take some cucumbers to the market and try selling it at ₨10/- each. One of my customers comes to me and asks if I am interested in partnering with him – and he says he would provide ₨15/- per cucumber for as many as I give. I have an incentive to tie up with him since I would be getting a higher price than the earlier price I used to get. This is pretty common – the more some one is ready to pay for something, the more we produce to cater to it. This is summarized by the Law of Supply. This is generally represented by the Supply Curve.
    We shall explore more about these in the coming blogs. The idea of these blogs is to understand the decision making process better.