SBenegaL

Blog

  • Business Models – A Discussion Series

    On identifying an opportunity – which is essentially a gap between the demand and supply, or an innovation to enhance the way this gap is catered to – I am partially ready for business. The first thing that I look out for is “how do I make money”, the next is “how do I deliver what I promised”. This in essence is – “Business Model”, and the “Cashflow” details through it is the secret of business success.
    A Business Model is the most important decision about which companies have to be clear. There is no single business model that ensures success to all its adopters, each company needs to design its own. Some models are more successful than the other, but there is no guarantee that it would work for me. It is the connection between various domain expertise which is the bed rock of any business model innovation. However, the actual measure of a successful business model is two fold
    • how would the business model generate revenue for the company?
    • how quickly would it allow the companies to generate revenue?
    A business model acquires itself from a multitude of streams like economics, entrepreneurship, finance, marketing, operations, strategy etc. Infact, the significance of a good business model becomes clear when we notice that, an average innovation with a great business model is more successful than a great innovation with an average business model.
    Finding the apt business model is the key to survive in this very competitive market. We would explore some of the generally used business models in the forth coming blogs.
    Read more about the Bait and Hook Business Model.

  • ವಿನಿಮಯದ ಚರ್ಚೆ- ಬೇಡಿಕೆ ಮತ್ತು ಪೂರೈಕೆ

    ಏನನ್ನಾದರೂ ಖರೀದಿಸಲೆಂದು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಆ ವಸ್ತುವಿನ ಗುಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಒಂದು ಮೊತ್ತವನ್ನು ನೀಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿರುತ್ತೇವೆ (ಸದ್ಯಕ್ಕೆ “ಬ್ರ್ಯಾಂಡ್” ಮುಂತಾದವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದು ಬೇಡ). ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಹೋದಾಗ ‘ಅ‘ ವಸ್ತು ಸಿಕ್ಕ ನಂತರ, ಮತ್ತು ಅದೇ ಗುಣಗಳುಳ್ಳ ಇನ್ನೊಂದು ವಸ್ತು ‘ಬ‘ ಸಿಕ್ಕಿದ ನಂತರ ಅಲ್ಲೇ ಇರುವ ಮಾರಟಗರನಿಗೆ “ಇವುಗಳ ಬೆಲೆ ಎಷ್ಟು?” ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ‘ಅ’ಗೆ ರೂ.೧೫, ‘ಬ‘ಗೆ ರೂ.೧೦ ಎಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ನಿಶ್ಚಯವಾಗಿ ‘ಬ’ ವನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಇದನ್ನೇ “ಲಾ ಆಫ್ ಡಿಮಂಡ್” ಅಥವಾ “ಬೇಡಿಕೆಯ ನಿಯಮ” ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ. ಇದರಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸಮಾನವಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ, ನಾವು ವಸ್ತುವನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ನಿರ್ಧಾರ ಆ ವಸ್ತುವಿನ ಬೆಲೆಯ ಮೇಲೆ ಆಧಾರಿತವಾಗಿದೆ; ಬೆಲೆ ಹೆಚ್ಚಿದ್ದಲ್ಲಿ ಆ ವಸ್ತುವಿನ ಬೇಡಿಕೆ ಕಡಿಮೆ ಆಗುತ್ತದೆ, ಬೆಲೆ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಅದರ ಬೇಡಿಕೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಕೆಳಕಂಡ “ಡಿಮಾಂಡ್ ಗ್ರ್ಯಾಪ್ಹ್” ನಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

    ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನಾನೊಬ್ಬ ತರಕಾರಿ ವರ್ತಕನೆಂದು ಕೊಳ್ಳೋಣ, ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ, ಸಾಕಷ್ಟು ಭೂಮಿ ಇದ್ದು, ಅದರಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಬೂದುಕುಂಬಳಕಾಯಿಯನ್ನು ತಲಾ ರೂ. ೨೦ಕ್ಕೆ ಮಾರುತ್ತಿರುವಾಗ ಯಾರೋ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ವರ್ತಕನು ಬಂದು ನನಗೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಕುಂಬಳಕಾಯಿಗಳನ್ನೂ ನೀಡು, ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕು ರೂ. ೨೫ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ, ಎಂದಾಗ ನಾನು ಒಪ್ಪಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ – ನನಗೆ ಲಾಭ ಹೆಚ್ಚಾಗುತಿದ್ದಲ್ಲಿ ನಾನ್ಯಾಕೆ ಬಿಡಲಿ? ಅಂತೆಯೇ ಈ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು “ಲಾ ಆಫ್ ಸಪ್ಲೈ” (ಪೂರೈಕೆಯ ನಿಯಮ) ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಇದನ್ನೇ ನಾವು “ಸಪ್ಲೈ ಗ್ರ್ಯಾಪ್ಹ್” ನಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದ್ದೇವೆ.

    ಇವೆಲ್ಲದರ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ನಾವು ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ನಿರ್ಧಾರಗಳಲ್ಲಿ ಅತೀ ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಇನ್ನು ಮುಂಬರುವ ಅಂಕಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಮೀಪವಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುವೆವು.

    ಇದರ ಆಂಗ್ಲ ಅನುವಾದ ಅಂಕಣ: http://somanagement.blogspot.com/2011/02/modeling-supply-and-demand-discussion.html

  • Modeling Supply and Demand – A discussion series

    When I generally go to shop, I search for a particular item ‘A’ and have a mentally fixed price I intend to pay (assume we don’t have a price tag here). Then I find another item ‘B’ with all the features of ‘A’ (exclude brand and similar intangibles for the moment); given my expectation both these would have to be of the same price. I then ask their price to the sales person there – he say ‘A’ cost ₨ 25/- and ‘B’ costs ₨20/-. Now I would definitely opt for the item ‘B’. This mentality is pretty common amongst people and is summarised by the Law of Demand – “if all other factors remain equal, the higher the price of a good, the less people will demand that good.” i.e – the higher the price, the lower the quantity demanded. We represent this with the Demand Curve.
    Now assume, I am a vegetable vendor who has his own farm which has innumerable cucumbers. I take some cucumbers to the market and try selling it at ₨10/- each. One of my customers comes to me and asks if I am interested in partnering with him – and he says he would provide ₨15/- per cucumber for as many as I give. I have an incentive to tie up with him since I would be getting a higher price than the earlier price I used to get. This is pretty common – the more some one is ready to pay for something, the more we produce to cater to it. This is summarized by the Law of Supply. This is generally represented by the Supply Curve.
    We shall explore more about these in the coming blogs. The idea of these blogs is to understand the decision making process better.

  • ಉತ್ಪಾದನಾಂಶ

    ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಬೇಕಾಗುವ ಪದಾರ್ಥಗಳು ಮತ್ತು ಸೇವೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಉತ್ಪಾದನಾಂಶವೆಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ. ಇಂತಹ ಉತ್ಪಾದನಾಂಶಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಥಮಿಕವದವುಗಳು – ನೆಲ, ಮಾನವ ಶ್ರಮ, ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳ ಆಧಾರಿತ ಸರುಕು ಸಾಮಗ್ರಿಗಳು ಮತ್ತು ಯಂತ್ರಗಳು.
    ನೆಲವೆಂದರೆ ಕೇವಲ ಭೂಮಿಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅದರಲ್ಲಿ ಬರುವ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳು ಸೇರಿರುತ್ತವೆ – ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ನಾವು ಸರಿಯಾದ ಗುತ್ತಿಗೆ ನೀಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ, ಅಂತೆಯೇ ಮಾನವ ಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಸಂಬಳ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳಕ್ಕೆ ಬಡ್ಡಿಯನ್ನು ನೀಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾವುದೇ ವ್ಯವಹಾರದ ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ಇವುಗಳು, ಕೇವಲ ಪೂರಕವಾಗಿದ್ದು, ತಾವೇ, ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಪರಿವರ್ತನೆ ಹೊಂದುವುದಿಲ್ಲ – ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಇವುಗಳನ್ನು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಉತ್ಪಾದನಾಂಶ ಎನ್ನುತ್ತೇವೆ.
    ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ನೆಲದ ಉಪಯೋಗ ಸ್ಥೂಲವಗಿರುತ್ತದೆ , ಆದರೆ ಮಾನವ ಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಮಾನವರನ್ನು ಮತ್ತು ಯಂತ್ರಗಳು ಮುಂತಾದವನ್ನು ಒಂದು ಸ್ಥಳದಿಂದ ಇನ್ನೊಂದೆಡೆಗೆ ಸಾಗಿಸ ಬಹುದು ಆದರೆ ನೆಲಕ್ಕೆ ಇಂತಹ ಸವಲತ್ತಿಲ್ಲ, ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಇದನ್ನು ಸ್ಥೂಲವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತೇವೆ.
    ಇಂತಹ ಉತ್ಪಾದನಾಂಶಗಳನ್ನು ಕುರಿತ ಪ್ರಮುಖ ದ್ವಂದ್ವವೊಂದಿದೆ – ಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳ ಒಂದನ್ನು ಇನ್ನೊಂದಾಗಿ ಬದಲಾಯಿಸಬಹುದು – ಹೀಗಿರುವಾಗ, ದಕ್ಷವಾದ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಮುನ್ನಡೆಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಅಳತೆಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಪ್ರಮಾಣಳತೆ ಪ್ರತಿ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮೇಲೆ ಹೂಡುವ ಬಂಡವಾಳ. – ಇದರಂತೆ ಮಾನವ ಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳ ಸರಿಯಾದ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿರತಕ್ಕದ್ದು.

    ಇದರಲ್ಲಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕಂಡಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹಾರದ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಏರುಪೇರಾಗುವ ಸಾದ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು. ಅಂತೆಯೇ ಸರಿಯಾದ ನಿರ್ಧಾರತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಮುಖ್ಯವಾದುದು. ಇಂತಹ ನಿರ್ಧಾರವು ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಉತ್ಪಾದನಾಂಶಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸದೆ, ಸರಕಾರ, ವಾಣಿಜ್ಯ, ಪರಿಸರ, ಮುಂತಾದವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸಿ ನಿರ್ಧರಿಸಬೇಕು.
    ಇಂದಿನ ಆಂಗ್ಲ ಅಂಕಣ:http://somanagement.blogspot.com/2011/02/factors-of-production.html

  • Factors of Production

    Factors of Production are any commodity or service used in the production of another goods and service. The primary amongst the factors of production are – Land, Labor and Capital Goods.

    Land refers to the natural resources used in the creation of the product, and an economic rent is paid for it, these are generally reproducible. Labor refers to the human effort needed to produce; this is generally compensated in wages. Capital goods are the human-made goods or means of production (including machinery, building and so forth) used in the production of other goods, paid in interest.

    These primary factors are ones that do not get transformed by the production process nor do they become a part of the final product, they merely facilitate the process – this could help decide whether one is a primary factor or a secondary one.

    Of these primary resources, Capital goods and labor are active factors, while land is a passive one – this distinction is based on the boundary and mobility.

    One important decision dilemma that comes across in these primary active factors it the substitution of one for another – Given that Labor operates Capital goods to produce, the manager needs to decide how much labor would be operating on the capital, or how much capital would substitute the labor. This could be expressed in through a ratio – that of labor per unit capital.

    Neither too much of labor per unit capital, nor too much capital per unit labor is acceptable. Both could be detrimental to the business, the key lies in the decision making process. This is a real trade off – and would be a decision taking into the long term strategy, government regulation, Unions etc – in short all the factors that might influence the operations of the business. There are no clear answers for this balance; whatever the decision, it has to be with the best interest of the company and all the stakeholders in mind.

    Read in kannada: http://somanagement.blogspot.com/2011/02/blog-post_14.html

  • ವ್ಯವಹಾರಂಗಗಳು

    ವಾಣಿಜ್ಯ ಸಂಸ್ಥೆಯ ವಿವಿಧ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವ ವ್ಯವಹಾರದ ವಿಭಾಗಗಳಿಗೆ ವ್ಯವಹಾರಂಗವೆನ್ನುವರು,
    ಯಾವುವೆ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿ ಕೆಳಗಂಡ ಅಂಗಗಳಿವೆಯೆಂದು ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.
    • ವಿಕ್ರಯ ಹಾಗು ಸೇವೆ [Sales and Service]: ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ಅತೀ ಸಾಮಿಪ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ವಿಭಾಗ. ಇದು ಪ್ರತಿ ವಾಣಿಜ್ಯ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಚಾಲನೆಗೆ ಬಹುಮುಖ್ಯವಾದುದು.
    • ಮಾರಟಗಾರಿಕೆ [Marketing]: ಸಂಸ್ಥೆ ಹಾಗು ಸಂಸ್ಥೆಯ ಉತ್ಪತ್ತಿಯನ್ನು ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡುವುದು ಇದರ ಪ್ರಮುಖ ಧ್ಯೇಯ.
    • ಮಾನವ ಸಂಪನ್ಮೂಲ ಹಾಗು ಕಾರ್ಯಭಾರ[Human Resource & Admin]: ಸಂಸ್ಥೆಯ ನಿಜಸ್ವತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು; ದಿನನಿತ್ಯದ ಕಾರ್ಯಗಳ ವಹಿವಾಟುಗಳನ್ನೂ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು..
    • ಅನ್ವೇಷಣೆ ಹಾಗು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ[Research & Development]: ಬದಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ನಿರಂತರ ಸುಧಾರಣೆ, ಅವಿಷ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಬಹುಮುಖ್ಯವಾದುದು. ಗ್ರಾಹಕರನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುವುದು ಈ ವಿಭಾಗದ ಕಾರ್ಯ.
    • ಕ್ರಿಯಾಶಸ್ತ್ರ ಹಾಗು ಉತ್ಪಾದನೆ[Operation & Production]: ಉತ್ಪಾನ್ನಗಳ ತಯಾರಿಕೆಯನ್ನು ಸುಲಲಿತವಾಗಿ ಮತ್ತು ಕುಶಲತೆಯಿಂದ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಮಾಡುವುದು ಈ ವಿಭಾಗದ ಕರ್ತವ್ಯ. ಸಂಸ್ಥೆಯ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಬಹಳ ಪ್ರಮುಖವಾದ ವಿಭಾಗ.
    • ಮಾಹಿತಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ[Information Technology]: ಕೈಗಾರಿಕೆ ಅಥವಾ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಜರುಗುವ ಎಲ್ಲ ಕಾರ್ಯಗಳ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆ ಮತ್ತು ತ್ವರಿತ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಮಾಹಿತಿ ಸಂಗ್ರಹಣೆ ಹಾಗು ಅದರ ಪ್ರಬಂಧನೆ ಈ ವಿಭಾಗದ ಕಾರ್ಯ ಚಟುವಟಿಕೆ.
    • ಹಣಕಾಸು ಮತ್ತು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ[Accounting and Finance]: ಸಂಸ್ಥೆಯ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮತ್ತು ಉತ್ಪನ್ನಗಳಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಹಣಕಾಸಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡುವುದು ಇದರ ಮೂಲ ಕಾರ್ಯ
    ಮೇಲ್ಕಂಡ ವ್ಯವಹಾರಂಗಗಳನ್ನು ಕೆಳಗಿನ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದ್ದೇನೆ.


    ಪ್ರತೀ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲೂ ಇಂತಹ ವ್ಯವಹರಂಗಳಿರುತ್ತವೆ , ಆದರೆ ಆ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಪ್ರಮುಖವಾದ ಕಾರ್ಯಕ್ಷೇತ್ರದ ಮೇಲೆ, ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದು ಮತ್ತೊಂದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮುಖ್ಯಯೆನ್ನುವುದು ನಿರ್ಧಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ:

    “ಬ್ಯಾಂಕ್” ಗಳಲ್ಲಿ ಮಾರಟಗರಿಕೆಗಿಂತಲೂ ಹಣಕಾಸು ಮತ್ತು ಮಾಹಿತಿ ತಂತ್ರಜ್ನ್ಯಾನ ಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸುತ್ತದೆ.

  • Business Functions

    The components necessary to get a business functional are called Business Functions.
    A look at any business and you would generally find the following components.
    • Sales and Service – these are customer facing function and for the driving edge of the company
    • Marketing – this is the showcase of your company & its products(is generally clubbed with sales)
    • Human Resource & Administration – the crucial internal people function to ensure satisfaction and get them excited about work
    • Research & Development – Product improvement and innovation is a key factor to sustain in the ever changing environment, also includes product design based on market research inputs.
    • Operations/Production – Involves the process of creation of the product including the procurement, and product development form the parts.
    • Information Technology – Essential aid to smooth operations ensures improving the internal functioning of business
    • Accounting and Finance – Ensures that the company’s financial records are maintained and products are funded aptly.
    Here is a pictorial depiction prepared by Parinathi Labs depicting the business functions
    Based on the business area and the model they choose to operate the companies would have a particular function larger than the others. Say in a HR services firm, would be specialize itself into the HR function, and the operations function would be less dominant, but the trend reverses in a manufacturing company, where the emphasis is higher on operations and production rather than on HR.
    Every company has all these functions, but the relative importance attached to each would vary.

  • ಮ್ಯಾನೇಜ್ಮೆಂಟ್ ನಿಜಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಏನು?

    ಸರ್ವೇಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ “ಇದನ್ನ ಮ್ಯಾನೇಜ್ ಮಾಡ್ಕೋ, ನಾನೀಗ ಬರ್ತೀನಿ” ಅಂತ ಹೇಳೋದನ್ನ ಕೇಳಿರ್ತಿವಿ; ನಿಜಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ನಾವು ಹೇಳೋದಾದರೂ ಏನು?
    ಕೂಲಂಕುಷವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ನಾವು ಹೇಳಲು ಇಚ್ಚಿಸ್ತಿರೋದು “ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನೀನೇ ಸಂಧರ್ಭಾನುಸರ ಸೂಕ್ತವಾದ ವ್ಯವಸ್ತೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಿಭಾಯಿಸು ” ಎಂದು. ಆ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾನೆಜ್ಮೆಂಟನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಎಂದು ಕರಿಬೋದು. ಇನ್ನು ಗಹನವಾಗಿ ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆಗಾಗಿ ಮಾಡುವ ನಿರ್ಧಾರಗಳೇ ನಿಜಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾನೇಜ್ಮೆಂಟ್.
    ಹಾಗಾದ್ರೆ, ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳೋದು ಅಷ್ಟು ಕಷ್ಟನಾ?

    ಹೌದು, ದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಡುವಂತೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮಾಹಿತಿ, ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಮಾಹಿತಿಗಳು ಲಭ್ಯವಿರದು ಹಾಗಾಗಿ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟದ ಕಾರ್ಯವೇ ಸರಿ. ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವವರಿಗೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎರಡಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಅವಕಾಶಗಳಿರುತ್ತವೆ / ಆಯ್ಕೆಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಪ್ರತೀ ಆಯ್ಕೆಯಲ್ಲೂ ಒಂದು ಪಕ್ಷವನ್ನು ಮೇಲೇರಿಸಿದರೆ ಮತ್ತೊಂದನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ; ಒಂದೇ ವ್ಯವಸ್ತೆಯ ಮೂಲಕ ಇಬ್ಬರುನ್ನು ಸಮ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತರುವುದು ಕಷ್ಟಸಾಧ್ಯವಾದ ಕಾರ್ಯ – ಇದನ್ನು ಪೆರೋಟೋಸ್ ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಲ್ ಅಥವಾ ಟ್ರೆಡ್-ಆಫ್ ಅನ್ನುತ್ತಾರೆ. ನಾವಿದನ್ನು ದ್ವಂದ್ವ ಅಂತ ಕರೆಯಬಹುದು.
    ಇಂತಹ ದ್ವಂದ್ವಗಳ ನಿವಾರಣೆಯೇ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪ್ರಬಂಧಕನ ಆಧ್ಯ ಕೆಲಸ. ಸೂಕ್ತವಾದ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಕಂಪನಿಗಳು ಹಾಗು ವಾಣಿಜ್ಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳೆನ್ನುವ ಹಡಗನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದೇ ಮ್ಯಾನೇಜ್ಮೆಂಟಿನ ಅಂತರಾಳ. ಯಶಸ್ವೀ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕ ಪ್ರಭಂಧಕನಾಗ ಬೇಕೆಂದಿರುವವರು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಕಲೆಯನ್ನು ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಹು ಮುಖ್ಯವಾದುದು.

  • What is Management about?

    Very often we hear someone shout ‘just manage it!’ – Manage what? In fact, many of us use such similar terms without as a practice, but a quick re-look at this gives us the gist of management.

    What do we mean, when we ask someone to mange it! – Essentially asking his/her to make choices and deciding. With this understanding let’s look at this process of decision making.
    Why is making choices equated to management? Choices made by executives or workers are decision in the context of companies; and these decisions in many cases have a phenomenal impact on the present and the future of the company. Therefore, making right decision is the secret of successful management.
    Decision making being an important success factor, needs to deal with innumerable “trade-offs” – Be it people or process, people or money, now or later and so on. We deal with Trade-offs in another post in detail, but handling these trade-offs and making these decisions is the core of effective management.
    Institutional courses on management generally work at breaking this rather complex “trade-off decision” couplet to increase simplicity and understanding at the cost of complexity and macro view of the problem. Hence such course though give a theoretical understanding would rely heavily on the aptitude of the “manager” (the one making the decision in the given situation).
    Any management decision made is only complete in the context of the situation and the complete understanding of the problem. This is one of the reason why case-study and role-plays from an effective tool for teaching such management (in short, effective decision making).
    To improve as a manager – focus on your decision making skills and work at comprehensively tackling these trade-off that you so often encounter.

  • I stood the autumn

    I stood the autumn

    I flew with the wind, not knowing where I would go…

    Left I went and sometimes to the right,

    As the winds settled, I landed down,

    Not knowing where I was, what I was to do…


    As the soil fell on me, I felt I was done for good.

    Water moved on me, wetting me, dirtying me.

    I felt this was the end of me…

    Seasoned passed, I grew –

    From dust and dirt to see the sun;

    Sky’s the limit I felt, all but to know there were taller people than I.

    Seasons changed – summer to winter, heat to cold;

    When the sun was hot, there was no shade – I wanted to run but couldn’t

    When the rain drenched, there was no cover – I wanted to run but couldn’t

    When the winter froze, there was no blanket – I wanted to run but couldn’t

    I lost my precious breath – I was hopeless what was next

    My hands folded – nowhere to move, fighting for each breadth I stood

    I just stood just believing I needed to stand, I had nothing but to stand

    Stood I, as the birds flew, stood I as the heat increased, Stood I

    I believed I would stand the autumn,

    As my Breadth returned!

    I knew, I stood, I knew, I stood the autumn.

    – Chi

    —————————————————————-

    I have used a metaphor of a tree to indicate the state of mind of an individual, right from the birth to growth. It signifies the importance of strength of mind in surviving hard times. This is my interpretation but is open to various other interpretations too.